Esti golpi vamus a enseñal-vus angunas delas palabras más sentías ena conversa estremeña. Estas palabrinas velaquí son precisas pa poel palral en un estremeñu natural i arrigau, i son de conocencia común mesmu palos estremeñus que namás habran en castellanu.
En esta ocasión vamos a enseñaros algunas de las palabras más escuchadas en la conversación extremeña. Estas palabras son necesarias para poder hablar un extremeño natural y fluido, y son de común conocimiento hasta para los extremeños que solo hablan en castellano.
á. Esta partícula sustituye a la locución a vel al principio de la frase, y a menudo va acompañada de la preposición si. Sirve para sugerir o expresar un propósito (a menudo sin mucho afán de cumplirlo).
Á si mos vemus.
A ver si nos vemos.
Á si t’avíu el achiperri essi.
A ver si te arreglo ese cacharro.
abe. Es una interjección procedente del imperativo del antiguo verbo abal-si que, al igual que en castellano tradicional abarse, significa apartarse o quitarse. Se usa para indicar a otra persona que nos deje sitio o se aparte de nuestro camino.
Abe, dexa-mi passal.
Aparta, déjame pasar.
Abe, que no t’enteras.
Quítate, que no te enteras.
ave. derivada de la locución a vel:
Ave que te vea, padre.
A ver que te vea, cariño.
Ave una mijina.
A ver, un momento.
Puede emplearse también para expresar excusa o resignación ante algún hecho:
– No te dixi yo que vinieras templanu?
– Ave… estava entreteníu.
– Otra ves estás de nochi?
– Ave… no ai otra.
O afirmación rotunda:
– Te gusta el fubu?
– Ave, craru!
– Qué guapa vás, no?
– Ave! Pontoci?
También se usa en una negación sarcásticamente, para decir que sí con rotundidad:
– Huisti ala fiesta d’antiel?
– Ave, no!
Reblogueó esto en REGIÓN DE BALUTIA.
Me gustaMe gusta